ഗസ്സ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ സങ്കട കരച്ചിൽ നിറഞ്ഞ കടലാണ് സത്യൻ മാടാക്കര.

ഗസ്സ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ സങ്കട കരച്ചിൽ നിറഞ്ഞ കടലാണ്

സത്യൻ മാടാക്കര.

"ലോകത്തിന്റെ ഏത് ഭാഗത്തുള്ള ഏത് മനുഷ്യന് നേരെയും നടക്കുന്ന അനീതിയും തന്റേത് കൂടിയാണെന്ന രീതിയിൽ കാണാൻ കഴിയുക. അതാണ് ഒരു വിപ്ലവകാരിയുടെ ഏറ്റവും മഹത്വ സുന്ദരമായ സവിശേഷത"

(ചെഗുവേര )

2000 തുടങ്ങി മൂന്ന് വർഷം കഴിഞ്ഞ് ഫലസ്തീൻ, ബോംബാക്രമണത്തിൽ ചിതറിപ്പോയ മകളെ ( ചിതറിയ ശരീരഭാഗങ്ങൾ തുണിക്കഷ്ണത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ് )യുമെടുത്ത് ഖബറിടത്തിലേക്ക് അടിവെച്ചു നീങ്ങുന്ന വൃദ്ധന്റെ നിസ്സഹായത നിറഞ്ഞ ചിത്രം ഏല്പിച്ച ആഘാതം - തരിപ്പ് വലുതായിരുന്നു.ആ പിതാവിന്റെ നൊമ്പരമായിരുന്നു ഫലസ്തീൻ.

അതൊക്കെ കവികളിൽ മുറിവായിത്തീർന്നു. മനുഷ്യാവസ്ഥയുടെ നെഞ്ചു പൊള്ളിച്ച കവിതകൾ ലോകത്തെല്ലായിടത്തും പിറവി കൊണ്ടു.

ഫലസ്തീൻ കവി മുഹമ്മദ് ദർവീഷ് എഴുതി:

അവസാനത്തെ അതിരും കഴിഞ്ഞാൽ നാം എവിടെപ്പോകും

അവസാനത്തെ ആകാശവും കഴിഞ്ഞാൽ പക്ഷികൾ എവിടെപ്പോകും?

ഇന്നിപ്പാൾഗസ്സ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ സങ്കട കരച്ചിൽ നിറഞ്ഞ കടലാണ്. ഒരു മനുഷ്യന് മറ്റൊരു മനുഷ്യന് നല്കാവുന്ന മാനുഷികഭാവം കാരുണ്യമാണ്. അതെന്തുകൊണ്ട്സാധിക്കുന്നില്ല. കച്ചവടലാഭം ഇല്ലാത്തിടത്ത് യുദ്ധം - മരണം ചർച്ചയല്ലല്ലോ. അതാണ് വിപണി. മനുഷ്യാവകാശ ലംഘനം പോലും പരിഗണിക്കപ്പെടാത്തിടത്ത് വാക്ക് പ്രതിരോധ ആയുധം ആകുന്നു. കണ്ണിന്റെ ഭാഷയ്ക്ക് ലിപി വേണ്ടതില്ല.ലോകത്ത് ഏത് മനുഷ്യനും മുഖത്ത് തെളിയുന്ന ഭാവത്തിലൂടെ അർത്ഥം സൃഷ്ടിക്കാനാവും. അതെങ്കിലും ഉണ്ടാകണം.

മുതലാളിത്തത്തിന്റെ പ്രയോജനവാദത്തിൽ നിന്നാണ് സാമ്രാജ്യത്വ മോഹം ഉടലെടുക്കുക. പാവങ്ങളുടെ അരികുവല്ക്കരണം അതിനായി എപ്പോഴും നടക്കുന്നു.

മനുഷ്യാവസ്ഥയ്ക്കു മേൽ ഉണ്ടാകുന്ന ചെകുത്താൻ ബലപ്രയോഗം അംഗീകരിക്കാനാവില്ലെന്നതു കൊണ്ടാണ് ഇറ്റലിയിലെ ജനങ്ങൾ ഇപ്പോൾ നടത്തുന്ന സൗഹാർദ്ദപ്രതികരണം.

ആക്രമണത്തിന് സമാധാന പ്രേമികളുടെ പിന്തുണ ലഭിക്കില്ലെന്ന് അത് അടിവരയിടുന്നു. അതേ, ഗസയിലെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ എന്തിന്റെ പേരിലാണ് ശിക്ഷയേറ്റു വാങ്ങുന്നത് !

സുഹൃത്തും കവിയുമായ ഇസ്മായിൽ മേലടി വിവർത്തനം ചെയ്ത ഫലസ്തീൻ കവിത കൂടി ഇതിനൊപ്പം ചേർത്തുവായിക്കുക.: