മുക്കാളി റയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ ; ആദ്യ കരിവണ്ടി ഓടിയ കാലത്തിന്റെ ബാക്കിപത്രം

മാഹിക്കും വടകരയ്‌ക്കുമിടയിൽ തീപ്പെട്ടിക്കൂടുപോലെ ഒരു ചെറിയ തീവണ്ടി ആപ്പീസ് .

മുക്കാളി റയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ .

ചോമ്പാലയിലേയും പരിസരപ്രദേശങ്ങളിലെയും ആളുകൾ തീവണ്ടിയാത്രക്കായി ആശ്രയിക്കുന്നതും ഇവിടെത്തന്നെ .

ഏകദേശം എഴുപതിലേറെ വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപുള്ളതും പിൽക്കാലങ്ങളിലുള്ളതുമായ മുക്കാളി റയിൽവേ സ്റ്റേഷനെ ചുറ്റിപ്പയറ്റിയുള്ള ചിലനാട്ടു വിശേഷങ്ങൾ എന്റെ അറിവിൻറെ ,ഓർമ്മയുടെ പിൻബലത്തിൽ സത്യസന്ധമായി പുതിയ തലമുറക്കാർക്കായി കൈമാറുന്നു .

ഇന്നത്തെ സാമാന്യം ഭേധപ്പെട്ട ഒരു വീട്ടിലെ ടോയിലെറ്റിൻറെ അത്രയും വലുപ്പവും വിസ്‌തൃതിയിലുമുള്ളതായിരുന്നു പഴയകാലങ്ങളിലെ മുക്കാളി ഈ റെയിവേസ്റ്റേഷൻ കെട്ടിടം .

ടിക്കറ്റുകൾ അടുക്കി നിരത്തി പലകള്ളികളായി സൂക്ഷിക്കുവാനുള്ള ഒരു മരപ്പെട്ടി മേശയോട് ചേർന്ന് കാണാം .

ടിക്കറ്റിൽ തീയതി പഞ്ച് ചെയ്യാൻ ഇരുമ്പ്കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ ഒരുപകരണം .

മാഹി റയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേയ്ക്ക് വിളിക്കാൻ കൈകൊണ്ട് ഹാൻഡിൽ തിരിച്ചുകൊണ്ട് സംസാരിക്കാൻ പാകത്തിലുള്ള ഒരു ടെലിഫോൺ .

തീവണ്ടി വരുന്നുണ്ടോ ,താമസിച്ചാണോ വരുന്നത് തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങൾക്കുള്ള ആശയവിനിമയം ഈ ടെലി ഫോണിലൂടെ.റെയിൽവേയുടെ ആവശ്യത്തിനു മാത്രം.

 ടിക്കറ്റ് വാങ്ങാൻ ചുമരിൽ കൈപ്പത്തികടക്കാൻ പാകത്തിലുള്ള ഒരു ചെറിയ കിളിവാതിൽ .

 മുക്കാളിയിൽ നിന്നും വടകരയിലേക്ക് തീവണ്ടിയിൽയാത്ര ചെയ്യാൻ അക്കാലങ്ങളിൽ ഒരണകൊടുത്താൽ മതിയാകുമായിരുന്നു  .

തടിച്ച ബ്രൗൺ നിറത്തിലുള്ള കാർഡ്ബോഡിൽ നിർമ്മിച്ച ട്രെയിൻ ടിക്കറ്റ് കയ്യിൽ കിട്ടും.

രാവിലെ തെക്കോട്ടും വടക്കോട്ടും രണ്ടു വണ്ടികൾ .

ഉച്ചയ്ക്ക് പതിനൊന്നരയ്ക്കും പിന്നെ സന്ധ്യക്കും വീണ്ടും ലോക്കൽ ട്രെയിനുകൾ .

മദ്രാസ് മെയിൽ ഇവിടെ നിർത്താറുമില്ല അന്ന് ഇന്നും .

ഒന്നുകിൽ മാഹി അല്ലെങ്കിൽ വടകര പോകേണ്ടിവരും .സീസൺ ടിക്കറ്റെടുത്ത സ്ഥിരംയാത്രക്കാർക്കൊപ്പം ധാരാളം തീവണ്ടി യാത്രക്കാർ കാണും .

എന്റെ അച്ഛന്റെ അനുജനായ മീത്തലെ ഒളവിൽ അനന്തൻ ,ഇറുമ്പിലാട്ട് ഭാസ്‌ക്കരക്കുറുപ്പ്‌ ,കല്ലുവളപ്പിൽ കെ.വി.ബാലൻ ,ചെറിയത്ത് ശാരദ തുടങ്ങിയ ചിലർ അക്കാലത്തെ ഇവിടുത്തെ സീസൺ ടിക്കറ്റ് യാത്രക്കാർ . 

സമീപസ്ഥലങ്ങളിലൊന്നും കോളേജില്ലാത്ത പഴയ കാലങ്ങളിൽ ഈ പ്രദേശത്തു നിന്നും തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിൽ പോയി പഠിച്ചിരുന്നവരും ഇവരൊക്കെത്തന്നെ,

ചില ദിവസങ്ങളിൽ യാത്രക്കാരായി നൂറിലേറെപ്പേർ കാണും ഈ സ്റ്റേഷനിൽ .

ബസ്സുകൾ നന്നേ കുറഞ്ഞകാലം .വടകര തലശ്ശേരി റൂട്ടിൽ വിരലിലെണ്ണാവുന്ന എണ്ണത്തിൽ മാത്രം ബസ്സുകൾ .പുഞ്ചിരി മോട്ടോർസ് എന്നപേരിൽ PMS , MRS ,MPC തുടങ്ങിയ ചിലപേരുകളിൽ ഏതാനും ബസ്സുകൾ മാത്രം.

കോഴിക്കോട് ഭാഗങ്ങളിലേയ്ക്ക് രണ്ടോ മൂന്നോ സർവ്വീസുകൾ ,C C & K P ,CWMS, NKBT തുടങ്ങിയ രണ്ടുമൂന്ന് ബസ്സുകൾ .

കോഴിക്കോട്ടേയ്ക്ക് ഒരു ബസ്സുപോയാൽ ഒരുമണിക്കൂറും ചിലപ്പോൾ രണ്ടുമണിക്കൂറിലേറെ കഴിഞ്ഞാലാവും അടുത്ത ബസ്സു വരിക .

രാത്രിയായാൽ ബസ്സുകൾ ഓട്ടം നിർത്തും ,തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും രാത്രി എട്ടേ മുപ്പതിന് PMS ലാസ്റ്റ് ബസ്സ് . പിന്നെ വരേണ്ടവർ നടന്നു വരേണ്ടിവരും .

കണ്ണൂരിലേക്കുള്ള രാവിലത്തെ തീവണ്ടി മുക്കാളി സ്റേഷനിലെത്തിയാൽ പലപ്പോഴും കൂടുതൽ സമയം നിർത്തിയിടുമായിരുന്നു .

കൊളരാട് തെരുവിലെയും പരിസരപ്രദേശങ്ങളിലെയും നെയ്ത്തു ശാലകൾക്കൊപ്പം അനങ്ങാറത്ത് രാഘൻ കരോക്കി കടുങ്ങോൻ മാസ്റ്റർ , കാരായി നാണു തുടങ്ങിയ എത്രയോപേരുടെ നെയ്ത്തുശാലകൾ നാട്ടിലുടനീളം അക്കാലത്തുണ്ടായിരുന്നു .

പാതിരിക്കുന്നിൽ കോട്ടായി കണ്ണൻ ,പുതിയപുരയിൽ കുമാരൻ ,ചെറുവത്ത് ചോയി തുടങ്ങിയ എത്രയോ നെയ്ത്ത് ശാലകളുള്ളവർ .

ഇവരിൽ ചിലരിൽ നിന്നൊക്കെ അത്യാവശ്യം ഷർട്ടിനും മറ്റും ചില്ലറത്തുണികൾ ചില്ലറ പൈസയ്ക്ക് വാങ്ങിയതായ ഓർമ്മകൾ ചോമ്പാൽ ശ്രീനാരായണ മഠത്തിലെ കുഞ്ഞികൃഷ്ണൻ മാസ്റ്റർ പങ്കുവെയ്ക്കുന്നു .

ഇക്കൂട്ടർ നെയ്തുണ്ടാക്കുന്ന കൈത്തറിത്തുണികളുടെ മുഖ്യമായ വിപണനകേന്ദ്രം കണ്ണൂർ ടൗണിലെ ധനലക്ഷമി .എൻ .എസ് ഭരതൻ തുടങ്ങിയസ്ഥാപനങ്ങളിൽ .

കണ്ണൂരിലേക്കുള്ള കൂറ്റൻ തുണിക്കെട്ടുകളുമായാണ് വടക്കോട്ടുള്ള വണ്ടിക്ക് കണ്ണൂരിൽ പോകാൻ ആളുകൾ എത്തുക .

യാത്രക്കാരുടെ ഇറങ്ങലും കയറലും തുണിക്കെട്ടുകൾ കയറ്റലും എല്ലാംകൂടി നല്ലൊരു സമയം പോകും .കണ്ണൂരിൽ തുണി വിൽക്കാൻ പോയവർ സന്ധ്യക്കുള്ള വണ്ടിക്കായിരിക്കും തിരിച്ചുവരിക.

അടുത്ത നെയ്ത്തിനായുള്ള നൂലിന്റെ കെട്ടുകൾ അനുബന്ധസൗകര്യങ്ങൾ എല്ലാം തീവണ്ടിയിൽത്തന്നെ കൊണ്ടുവരും .

വടകര മുറുക്ക് ,അരിച്ചക്കര .ഇത് രണ്ടും അക്കാലങ്ങളിൽ ഏറെ വിശേഷപ്പെട്ടതും രുചികരവും അതിലേറെ ജനപ്രീതി നേടിയതുമായിരുന്നു .

പഴയ കാലങ്ങളിൽ തീവണ്ടി യാത്രക്കാരുടെ യാത്രാവേളകളിൽ ആസ്വാദ്യകരമായ അനുഭവമാണ് വടകര മുറുക്കും അരിച്ചക്കരയുമെന്നു പറഞ്ഞാൽ തെറ്റാവില്ല.

കൃത്യവും സൂക്ഷ്‌മവുമായ നിർമ്മാണത്തിലൂടെ ജനപ്രീതിനേടിയ വടകര മുറുക്കെന്ന പേരിൽ ഇന്നും തീവണ്ടികളിൽ ''മുറുക്ക് മുറുക്ക് വടകര മുറുക്ക് ''-എന്നപേരിൽ മുറുക്ക് വിൽക്കുന്നവർ ഇല്ലാതെയുമല്ല .

മറ്റൊരുകൂട്ടർ തീവണ്ടിയിൽ ഓറഞ്ച് വിൽക്കുന്നവർ.

ഒരു കമ്പാർട്ട്മെന്റിൽ നിന്ന് തൊട്ടടുത്തതിലേയ്ക്കും അതിനപ്പുറത്തേയ്ക്കും അങ്ങിനെ അവസാനത്തെ കമ്പാർട്ട്മെന്റിൽ വരെ കൂടുവിട്ട് കൂട് മാറുന്നവർ കാണിക്കുന്ന സാഹസിക വിദ്യ ഞെട്ടിക്കുന്നത് .

 ഓടുന്ന തീവണ്ടിയിൽ നിന്നും തോളിൽ നാരങ്ങ സഞ്ചിയുമായി കുരങ്ങ് മരം മാറിക്കയറുന്ന കൈവേഗതയോടെയായിരിക്കും ഇക്കൂട്ടർ കമ്പാർട്ട്മെണ്ടുകൾ മാറി കടന്നുപോവുക .

കയ്യിൽ ചപ്ലാംകട്ടയുമായി കണ്ണുകാണാത്ത ഒരാൾ തീവണ്ടിയിൽ പാട്ടുപാടിജീവിതം കഴിച്ചിരുന്നു .എത്രയോ വർഷങ്ങൾ .

കുഷ്‌ഠ രോഗബാധിതാരായി കൈവിരലുകളും കാൽ വിരലുകളും നഷ്ടപ്പെട്ടവർ, മന്ത് കാലുള്ളവർ അങ്ങിനെ ദയനീയമായ ജീവിതസാഹചര്യത്തിലുള്ള പലരും തീവണ്ടിയാത്രക്കാരുടെ ഇടയിൽ സഹായത്തിനായി കൈനീട്ടുന്നവർ .

അക്കാലങ്ങളിൽ വടകര താഴെ അങ്ങാടി പോലുള്ള സ്ഥലങ്ങളിൽ പെരുങ്കാലുള്ളവർ ഏറെ .

തീവണ്ടി എഞ്ചിനുകളിൽ നോക്കിയാൽ തീക്കുണ്ഡത്തിൽ നോക്കുന്നപോലെയുള്ള ഒരറ .

തീവണ്ടി എൻജിനിൽ കൽക്കരി കോരിയെടുത്ത് തീയെരിച്ചുകൊടുക്കാൻ ഫോർമാൻ എന്നൊരാൾ ഡ്രൈവർക്ക് പുറമെ കാണും .എൻജിൻ മുറിയിലുള്ളവർ കരിയും പുകയും പൊടിയും പിടിച്ച വേഷത്തിൽ പ്രാകൃതമായ അവസ്ഥയിൽ.

കുളിച്ച് വേഷം മാറിയാലേ ആളെ ശരിക്കും മനസ്സിലാവൂ .

അത്രയ്ക്ക് കഷ്ടപ്പാടുള്ള ജോലിയാണെന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട് .എന്റെ കുടുംബത്തിൽ കെ ടി കണാരൻ എന്നൊരാൾ അക്കാലങ്ങളിൽ എൻജിൻ ഡ്രൈവറായി ഉണ്ടായിരുന്നു .

ആളുകൾ തള്ളിക്കൊണ്ട് റയലിലൂടെ ഓടിച്ചിരുന്ന ട്രോളികളിലാണ് റയിൽവേ ഉദ്യോഗസ്ഥർ പരിശോധനകൾക്കും മറ്റുമായെത്തുക .

രണ്ടു വശത്തുമുള്ള റയിൽപ്പാളത്തിലൂടെ ദ്രുതഗതിയിലുള്ള പദചലനവേഗതയിൽ ട്രോളി ഓടിക്കുന്ന ജീവനക്കാരെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി നിന്നിട്ടുണ്ട്  .

റയിലിന് അടിയിൽ താങ്ങായി നിർത്തിയ മരത്തിൻറെ സ്ലിപ്പറുകളിൽ പുറത്തേക്ക് തള്ളിനിൽക്കുന്ന ഇരുമ്പ് ആണികൾ മുടങ്ങാതെ അടിച്ചമർത്താൻ സ്ഥിരമായി നടക്കാറുള്ള നാട്ടുകാരനായ കുഞ്ഞിരാമൻ എന്നൊരാളെ നാട്ടുകാർ എസ് ഐ ആർ കുഞ്ഞിരാമൻ എന്നായിരുന്നു ഓമനപ്പേരിട്ട് വിളിച്ചിരുന്നത് .ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ മകൻ രാധാകൃഷ്ണനായിരുന്നു പിൽക്കാലങ്ങളിൽ ഒരിടവേളയിൽ മുക്കാളി സ്റ്റേഷനിൽ ടിക്കറ്റുകൾ നൽകിയിരുന്നത് . റെയിവേ സ്റ്റേഷന് തൊട്ടടുത്താണ് തോട്ടക്കണ്ടി അച്യുതന്റെ കുറ്റമറ്റൊരു ചായക്കട .തൊട്ടുപുറകിൽ കുന്നമ്പത്ത് നാരായണക്കുറുപ്പിന്റെ സ്ഥലത്ത് തലയെടുപ്പോടെ നിൽക്കുന്ന മുക്കാളിക്കാരുടെ വായനശാലയായ മഹാത്മാ വായനശാല .

പ്രദേശത്തെ പ്രമുഖ എഴുത്തുകാരായ ഇ വി ശ്രീധരൻ ,വി കെ പ്രഭാകരൻ ,പി കെ നാണു തുടങ്ങിയ പലരും ഈ വായനശാലയുടെ സിമന്റ് തിണ്ണയിൽ പതിവായിരുന്നവർ .

മുല്ലപ്പള്ളി രാമചന്ദ്രൻറെ വീടും തൊട്ടരികിൽ .വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ മുല്ലപ്പള്ളിയും എ സി ഷണ്മുഖദാസിനെപ്പോലുള്ള പലരും അക്കാലത്ത് കൂട്ടുകൂടിയിരുന്നതും ഇവിടെത്തന്നെ .

ഡീസൽ എൻജിൻ ഇല്ലാത്ത പഴയ കാലങ്ങളിൽ മദ്രാസിൽ നിന്നും ബോംബെയിൽ നിന്നും മറ്റും തീവണ്ടിയാത്ര കഴിഞ്ഞെത്തുന്നവർ തികച്ചും കോലംകെട്ട അവസ്ഥയിലായിരിക്കും. 

ഉടുപ്പിലും ശരീരത്തിലും തലമുടിയിലുമെല്ലാം കൽക്കരിപ്പൊടി നിറഞ്ഞ നിലയിൽ.തികച്ചും പ്രാകൃതമായ അവസ്ഥ .

മുക്കാളി റയിൽവേ സ്‌റ്റേഷന്റെ പരിസരങ്ങളിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന കൂറ്റൻ ഗുൽമോഹർ മരങ്ങളും അറബിപ്പുളി മരങ്ങളും മാവും മറ്റുമൊക്ക റെയിൽവേ വികസനത്തിന്റെ ഭാഗമായാണ് പിൽക്കാലങ്ങളിൽ മുറിച്ചുമാറ്റിയത്.

ഏപ്രിൽ മെയ് മാസങ്ങളിലാണ് നാട്ടുകാർ അലസിപ്പൂ എന്ന് വിളിക്കുന്ന ഗുൽമോഹർ മരങ്ങൾ പൂവിട്ടുണരുക .നിറയെ കടും ചുകപ്പ് പൂക്കളുമായി പടർന്നുപന്തലിച്ച ഈ മരങ്ങളുടെ തണൽ പറ്റിയാണ് അനങ്ങാറത്ത് കുമാരൻ എന്ന ആളുടെ ചായക്കട .തീവണ്ടി യാത്രക്കാരുടെ ഒരിടത്താവളം കൂടിയായിരുന്നു കുമാരേട്ടന്റെ പീടിക .

ഇവിടുത്തെ നിരത്തിയിട്ട നിരപ്പലകയിലായിരിക്കും ചിലർ ഇരുന്നു പത്രം വായിക്കുക.ബീഡിവലിക്കുക .

തൊട്ടപ്പുറത്ത് തന്നെ പപ്പടം ഉണ്ടാക്കി കച്ചവടം ചെയ്യുന്ന ഒരുകുടുംബം. ഒഴിഞ്ഞ പീടികക്കോലായിൽ വട്ടത്തിലിരുന്ന് ചീട്ടുകളിക്കാരും തുള്ളി കളിക്കാരും .

വടക്കും തെക്കും ഭാഗങ്ങളിലുള്ള തീവണ്ടിയാത്രക്കാർക്കും നാട്ടുകാർക്കും വഴിനടന്നുപോകാൻ റയിൽപാളങ്ങൾക്കരികിൽ തീവണ്ടിച്ചാൽ എന്ന് നാട്ടുകാർ വിളിക്കുന്ന മണ്ണിട്ടുയർത്തിയ ഒറ്റയടിപ്പാത .

സന്ധ്യകഴിഞ്ഞാൽ സ്റ്റേഷൻ പരിസരത്ത് ചില്ലുകൂട്ടിനകത്ത് ചെറിയ മണ്ണെണ്ണ വിളക്ക് .

രാതികാലങ്ങളിൽ തീവണ്ടി വരുമ്പോൾ തീപ്പന്തം പോലൊരു സാധനം ഒരാൾ സ്റ്റേഷന് മുന്നിൽ നിന്നും നീട്ടിപ്പിടിച്ചിരിക്കും .അക്കാലത്തെ ഒരുതരം സിഗ്നൽ .

കൊളരാട് തെരു ,തട്ടോളിക്കര ,കുന്നുമ്മക്കര ഏറാമല തുടങ്ങിയ നിരവധിസ്ഥലങ്ങളിലുള്ളവർക്ക് മുക്കാളിയിലെത്തണമെങ്കിൽ അക്കാലങ്ങളിൽ നടന്നുതന്നെ വേണം .

വടക്കേ മുക്കാളിയിൽ നിന്നും റയിലുവരെ വന്ന് തീവണ്ടി വരാത്ത നേരം നോക്കി വേണം റയിൽ മുറിച്ചുകടന്നു കിഴക്കൻ മേഖലകളിലേക്ക് പോകാൻ .

സ്വാതന്ത്ര്യലബ്ധിക്ക്‌ ശേഷം വ്യത്യസ്ഥ രാഷ്ട്രീയപാർട്ടികളുടെ വക്താക്കളായി പ്രദേശത്തിൻറെ ജനകീയനേതാക്കളെന്ന നിലയിൽ സമുന്നതരായ ഒരുകൂട്ടം നേതാക്കൾ ഈ പ്രദേശത്തെ പ്രധിനിധീകരിച്ചിട്ടുമുണ്ട് .