ടി.കെ. പത്മിനി; കറുപ്പിലൂടെ മൗലികത കണ്ടെത്തിയ ചിത്രകാരി :സത്യൻ മാടാക്കര

കറുപ്പിന്റെ ചിത്രാവലി

പത്മിനിയുടെ ചിത്രങ്ങളിൽ കറുപ്പ് ഒരു നിറം എന്നതിനപ്പുറം അവരുടെ വ്യക്തിത്വത്തെയും ആന്തരിക ലോകത്തെയും അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു മാധ്യമമാണ്. ഇത് ചമയങ്ങളിൽ നിന്ന് ഉൾവലിഞ്ഞ്, സ്വന്തം സ്വത്വത്തിലേക്ക് നടത്തിയ തീവ്രമായ പ്രയാണത്തിന്റെ പ്രതിഫലനമാണ്. പത്മിനി കറുപ്പിന്റെ ഒരു ചിത്രശബ്ദകോശം തന്നെ വരഞ്ഞിട്ടു. അവരുടെ ചിത്രങ്ങളെക്കുറിച്ച് കെ.സി.എസ്. പണിക്കർ പറഞ്ഞതുപോലെ, "പത്മിനി തന്റേതുമാത്രമായ ദുഃഖമയവും ഏകാകിതയുമുള്ള ഒരു പ്രത്യേക ലോകം തനിക്കു വേണ്ടി നിർമ്മിച്ചു." ആ ലോകത്തെ സ്ത്രീ രൂപങ്ങൾ വർണാഭമായിരിക്കുമ്പോൾ പോലും ദുഃഖവും വ്യസനവും പേറുന്നവരായിരുന്നു.

നമ്പൂതിരിയെപ്പോലുള്ള മഹാരഥൻമാർ അവരുടെ ഡ്രോയിങ്ങിന്റെ കരുത്ത് തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു. ഉൾനാടൻ ദൃശ്യങ്ങൾ, കുന്നിൻ ചെരിവുകൾ, ക്ഷേത്രമുറ്റങ്ങൾ, നിഷ്കളങ്കരായ കുട്ടികൾ, പറവകൾ, വള്ളിപ്പടർപ്പുകൾ എന്നിങ്ങനെ തനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ട വിഷയങ്ങളെ ലാളിത്യത്തോടെയും നൈസർഗികതയോടെയും അവർ ക്യാൻവാസിൽ പകർത്തി. ഏകാന്തതയും ഇരുട്ടും അവരുടെ ഇഷ്ട വിഷയങ്ങളായിരുന്നു. അവരുടെ സ്ത്രീ സങ്കൽപ്പങ്ങൾ ജീവിതാഘോഷങ്ങളുടേതായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് അവനവനിലേക്ക് നടത്തുന്ന അന്വേഷണങ്ങളായിരുന്നു.

കറുപ്പിൽ നിന്ന് ചായത്തിലേക്ക് മാറിയപ്പോഴും പത്മിനി തൻ്റെ കലാവിശ്വാസങ്ങൾ കൈവിട്ടില്ല. ഇതിന് ഉദാഹരണമാണ് അവരുടെ അവസാന ചിത്രങ്ങളിലൊന്നായ "പട്ടം പറപ്പിക്കുന്ന പെൺകുട്ടി". പത്മിനിയുടെ 86 ചിത്രങ്ങൾ കേരള ലളിതകലാ അക്കാദമിയുടെ എറണാകുളത്തെ ദർബാർ ഹാൾ ഗാലറിയിൽ സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവരുടെ സ്കെച്ചുകളും രേഖകളും തൃശൂരിലെ അക്കാദമി ആർക്കൈവ്സിലുമുണ്ട്.

പരിസ്ഥിതിയും മനുഷ്യന്റെ ആന്തരിക ലോകവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ചിത്രകലയിൽ എത്രത്തോളം പ്രധാനമാണെന്ന് പത്മിനിയുടെ ജീവിതവും ചിത്രങ്ങളും നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നു.